50plusser maakt gebruik van cookies en daarmee vergelijkbare technieken. 50plusser gebruikt functionele en analytische cookies om u een optimale bezoekerservaring te bieden. Bovendien plaatsen derde partijen tracking cookies om u gepersonaliseerde advertenties te tonen en om buiten de website van 50plusser relevante aanbiedingen van 50plusser te doen. Ook worden er tracking cookies geplaatst door social media-netwerken.
Door op Akkoord te klikken gaat u hiermee akkoord.
het is al een maand geleden dat ik schreef,ondertussen was ik jarig net 59 nog geen zestig,ik kreeg een laptop maar geraakte er nog niet in windows8,hoop hulp te krijgen van één van de kids.
Het leven gaat langzaam verder ik ben vaak op mijn kamer,de toestand met mijn man is ellendig elke dag wordt het erger,de honden zijn vriendelijker tegen mij dan hij,ik ga deze weekk met de huisarts praten,alles vergeet hij,nooit tevreden,zuchten en blazen voert niks uit,ik vind het soms zo erg dat ik wou dat ik er niet meer was,maar dan denk ik aan de kleinkinderen en de dochters.
Mijn leven glijdt uit mijn handen als zand,ik heb fouten gemaakt,verkeerde keuzes gemaakt maar zo een leven had ik niemand toegewenst,geen aaike,geen kusje ik verdor als een plant zonder water.
Vroeger had ik massa's vrienden,door mijn ziekte amper nog twee,door mijn werk met mensen kon ik vergeten hoe eenzaam ik ben,door mijn ziekte ben ik geisoleerd en merk ik dat als je niet meer aktief bent de andere kant stilvalt ik heb zoveel geluisterd en mensen bemoedigd waar zijn ze,ik hoefde geen dankbaarheid maar eens in het jaar iets horen,soms bel ik zelf en dan komen de onnodige smoesjes "ach ik was net van plan je te bellen"of ik dacht ik moet eens naar haar toe ach mens wees eerlijk toch.
We zijn veertig jaar getrouwd in april,we gaan op reis naar Kos,ik ben bang wat gaat het worden?Wordt het een hel of kunnen we er iets van maken,mijn man vloog nog nooit,enkele jaren terug zegde hij af vlak voor vertrek,maar ik ga zeker met hem of zonder hem.
Het ergst vind ik dat ik geen dromen,verlangens meer heb voor de toekomst,er werkt een mevrouw bij me die na dertig jaar huwelijk de stap gezet heeft hem te verlaten,maar ze is gezond hé,ik bewonder haar,ik krijg wel steun van de verpleging,ook mijn mama die nu bij ons woont is triest dit te zien en te horen,waarom zei je me dat niet vraagt ze,ja en dan,zwijgen is de boodschap,straks komt hij thuis van de kerk dan hoop ik dat hij wat vreugde meekrijgt van de preek of de samenkomst maar ook dat vlat tegen en de buitenwereld ziet het niet of de hele dichtte nabije mensen.
Zondag vandaag,ja zondag vroeger waren dat de dagen met de kinderen,bezoek enz.
Jullie weten dat ik schrijf om niet gek te worden,ik vraag geen compassie,iemand leest of luistert toch naar mij,zou iemand me missen als ik niet meer schreef? emand naar me vragen? ik vrees van niet.
Voor jullie het allerbeste
Geplaatst op 17 februari 2013 12:05 en 2906 keer bekeken
Iedereen maakt keuzes , goed of of fout je komt er later pas achter . Je bent volwassen en weet dat het zo is . Wat betreft dat die mevrouw zo maar was gaan scheiden is natuurlijk ook niet van de ene op de andere dag gebeurt . Ook zij leeft van dag tot dag en maakt haar keuzes . En ja jij bent niet gezond maar er zijn genoeg vrouwen (en mannen) die ondanks hun ''niet gezond zijn'' toch de knoop doorhakken . Ik ken natuurlijk Uw totale situatie niet en wie ben ik om te zeggen wat een ander moet doen maar zelf weet ik het wel . Ik heb altijd gezegd ik laat mijn leven niet ''kapot'' maken door een ander en dat weet zelfs mijn vrouw ook . Je leeft maar één keer en al ben je ''al'' 59 jaar en niet gezond : de keuze is aan jouw . Je hebt uiteindelijk alleen maar verantwoording af te leggen bij jezelf . Mijn kinderen zijn ook volwassen en hebben een verantwoordelijkheid tegenover hun kinderen , onze kleinkinderen , en wanneer deze volwassen zijn is het hun eigen verantwoordelijkheid . Ik ben Opa maar niet verantwoordelijk voor wat mijn kinderen en kleinkinderen doen en ook mijn vrouw heeft haar eigen verantwoordelijkheid . Ik ben stapelgek op mijn 'vrouwtje' maar ik heb ook altijd gezegd , wat het scheiden betreft : zeg nooit nooit en zelfs mijn vrouw zegt dat ondanks dat wij dit jaar al 40 jaar getrouwd zijn . Ik vind het verschrikkelijk te lezen wat U van U afschrijft en hoop dat de dokter hier een antwoord voor heeft , verder hoop ik dat U niet alleen maar aan Uw kinderen en kleinkinderen denkt en wat meer denkt aan Uw eigen . Toch hoop ik dat U vanaf nu of vanaf het moment dat u met uw dokter gepraat hebt U nog een heel fijn leven krijgt met veel mooi en grappige belevenissen vol met vreugde en veel lachen . Probeer ondanks alles positief te blijven en denk bijzonder veel aan Uzelf want hoe meer u in het bijzijn van Uw geliefden positief bent hoe meer mensen in contact met u willen blijven want iedereen heeft iemand nodig en iedereen heeft problemen en zorgen en iedereen wil lachen en zo min mogelijk over problemen praten . Denk veel meer positief en hou van jezelf .
Henk.
Marianne.1
17 feb 2013 13:47
Goed voor jezelf zorgen meidje, de rest heb je niet in de hand. Prima dat je blijft schrijven.
Betty3
17 feb 2013 14:45
dag,een woordje troost een bloempje alleen voor jou steun te geven,je bent nog zoo jong is nog een lange einde,maar je bent niet alleen hier vertel ik voor de eerste keer ,verpleester geweest 35 jaar altijd voor een ander gezorgt en gelukkig geweest ,tot ik op prepension ging is mijn leven beginnen te veranderen,in alles liefde ,miserie,enz enz,te veel om op te noemen,ik kan niet meer veranderen,eigen huis en nog veel dingen,,,,,ik laat het zijn loop gaan,hij wilt nergens meer heen omdat hij slecht ziet ,maar er is meer dan dat,maar ik trek mijn stoute schoenen aan en ga 2 keer per maand weg ,al was het maar een halve dag,weg van alle miserie,want ben hiet al lang op vijtigplus en dacht dat allemaal gelukkige mensen,je kan je leven niet aan iedereen vertellen,maar aan jou vind ik wel,geen knuffel,geen lief woord,ik doe juist wat ik moet doen,overleven,en mijn zoon en dochter zijn aan zijn kant,maar mijn huid is gelijk krkodillen vel,laat mij niet gaan ,ween soms eens goed als ik alleen ben en ik heb dubel liefde van mijn hond en 4 katjes,en als ik weg ga profiteer ik de max,zoo kan ik overleven,ben nog goed gezond voor mijn leeftijd en graag gezien van zekere vriendinnen die mij steunen maar s,nachts is het moeilijkste voor mij,nu ik hoop dat er een beetje beterschap komt bij jou en doen ga op reis,doen,en te hopen dat de dokter raad heeft,en je mag mij altijd mailen,of een berictje sturen zal altijd antwoorden ,dikke knuffel van mij,en gemeend ,betty
Betty3
17 feb 2013 15:17
ik had je graag als vriendin op mijn weblog gezet,omdat ik zie dat jij mij bij jou gezet heeft maar vindje niet op de lijst (marjolege,of het leven van marjolege in al zijn facetten,heb drie keer laten omhoog gaan vind je nergens ,kan je mij uitleg geven!!!!!!,groetjes betty
Betty3
17 feb 2013 15:27
ok gevonden,betty
Marjolege
17 feb 2013 15:36
beste Corleone,
bedankt voor de bemoedigende woorden,er speelt inderdaad veel meer mee maar een leven schrijven is te lang hé,ik vind je reactie juist en ben blij voor jou en je vrouwke
Marjolege
17 feb 2013 15:37
beste Marianne,
dat wil ik proberen,bedankt voor je steun
Marjolege
17 feb 2013 15:42
lieve Betty,
ik zat ook n de zorg,was ziekenhuismanager,kwam met veel patienten in kontakt,heel erg dank voor je medeleven en je verhaal,samen leed delen en vreugde,ik begrijp je zo goed,ik vlucht veel op mijn kamer en één keer per week ga ik een namiddag shoppen en koffiedrinken met een chaufeur vrouwelijk en dat doet effekens deugd al ben ik daarna heel erg moe,jammer dat je zo ver woont,maar ik ben blij dat we soulmates zijn
fijne zondag
martine
Gast
22 feb 2013 23:53
Hallo Martine ik wil je complimenteren met de prachtige foto die rond of met kerst gemaakt is. Je lach je haar kortom je lijkt gelukkig. Maar niets is wat het lijkt. Ook de foto waar jullie allemaal op de bank zitten is prachtig en ook hier zeg ik NIETS IS WAT HET LIJKT. Ik vind het echt verschrikkelijk wat je allemaal mee moet maken. Ik geef je vanuit het diepst van mijn hart een dikke knuffellovie. Liefs Fran.
Marjolege
23 feb 2013 09:12
lieve Fran,
inderdaad niks is wat het lijkt en dat is soms zo zwaar,ik neem nu een pilletje tegen depressie,maar vind dat gek ,mijn man gaat met zijn hoofd onder de scanner en bij de neuroloog,misschien is er iets fout met hem
Bekijk het volledige vrienden overzicht
een bloempje alleen voor jou steun te geven,je bent nog zoo jong is nog een lange einde,maar je bent niet alleen hier vertel ik voor de eerste keer ,verpleester geweest 35 jaar altijd voor een ander gezorgt en gelukkig geweest ,tot ik op prepension ging is mijn leven beginnen te veranderen,in alles liefde ,miserie,enz enz,te veel om op te noemen,ik kan niet meer veranderen,eigen huis en nog veel dingen,,,,,ik laat het zijn loop gaan,hij wilt nergens meer heen omdat hij slecht ziet ,maar er is meer dan dat,maar ik trek mijn stoute schoenen aan en ga 2 keer per maand weg ,al was het maar een halve dag,weg van alle miserie,want ben hiet al lang op vijtigplus en dacht dat allemaal gelukkige mensen,je kan je leven niet aan iedereen vertellen,maar aan jou vind ik wel,geen knuffel,geen lief woord,ik doe juist wat ik moet doen,overleven,en mijn zoon en dochter zijn aan zijn kant,maar mijn huid is gelijk krkodillen vel,laat mij niet gaan ,ween soms eens goed als ik alleen ben en ik heb dubel liefde van mijn hond en 4 katjes,en als ik weg ga profiteer ik de max,zoo kan ik overleven,ben nog goed gezond voor mijn leeftijd en graag gezien van zekere vriendinnen die mij steunen maar s,nachts is het moeilijkste voor mij,nu ik hoop dat er een beetje beterschap komt bij jou en doen ga op reis,doen,en te hopen dat de dokter raad heeft,en je mag mij altijd mailen,of een berictje sturen zal altijd antwoorden ,dikke knuffel van mij,en gemeend ,betty 
ik had je graag als vriendin op mijn weblog gezet,omdat ik zie dat jij mij bij jou gezet heeft maar vindje niet op de lijst (marjolege,of het leven van marjolege in al zijn facetten,heb drie keer laten omhoog gaan vind je nergens ,kan je mij uitleg geven!!!!!!,groetjes betty 
